'N Kies spel - Een van my beste speletjies - Fantasie-baseball

‘n Bofbalwedstryd vanuit my perspektief

Die spanne is gekies en die lynstane is aangekondig. Ek het derde gekolf. Ek kon nie wag om te slaan nie. Om vir my te slaan, was soos om vir ‘n vet man met ‘n bandwurm te eet. Ek het geleef vir die ervaring. Ek het nog voor ek gekolf het geweet dat ek ‘n treffer sou kry. Ek was so jonk en kranig! Nadat die eerste twee manne in my span uitgespook het, stap ek na die plaat, so selfversekerd soos Babe Ruth - en wys na die senterveld in die Wêreldreeks van 1934 toe hy sy beroemde tuisveld noem. Toe ek Donnie ingrawe en smal, was ek vasbeslote om die pil te slaan. Die eerste toonhoogte was ‘n hoë en stywe vinnige bal.

Ek klim uit die houer van die beslag en staar na Donnie. Ek het vinnig gedink vir sy volgende aanbod. Ek was reg. Die bal het so groot ingekom. Ek kon die rooi nate op die bal sien. Boom! Ek verbind my op die regte lieflike plek op die vlermuis. Alle besetters hou van daardie geluid. Daardie kraak wat so solied klink. Kruike hang hul koppe as hulle die geluid hoor. Dit is soos die krytstaking op ‘n agterplank, hulle haat dit. Die bal spring van my kolf af en vaar oor die koppe van die linker- en middelveldspeler. Dit was ‘n skoot en ‘n half. Terwyl ek die basis afgerond het, het ek ‘n blik op mnr. Ginsburg, die hoërskoolafrigter, gesien wat my om die basis gesien het. Dit was dinge in die Major League. ‘N Paar beurte later …..

Toe ek Donnie aanstaar, dink ek hoeveel meer vasberade hy lyk, toe ek vir die tweede keer gaan kolf. Sy voorkop is krimp en sy oë staar. Met ‘n hardloper eerste, het hy van die stuk af geslaan. Sy been gly na die huis toe, sy arm lig hoog, hy gooi die bal na my toe. Ek weet nie watter soort toonhoogte hy gegooi het nie. Wat ek wel weet, is dat ek ‘n vuurpyl ongeveer 15 meter oor die derde baseman se kop onder die linkerveldlyn geslaan het. Terwyl die bal gerol en gerol het, het ek om die basisse rondgejaag asof ek deur ‘n dier agtervolg word. Ek het die huis in my kop gesien terwyl ek hardloop. En toe ek die tweede basis afgerond het, het ek weer gesien hoe Coach Ginsburg nou die buitevelders na die bal sien jaag. Ek het die derde basis met gesag getref en vinnig teruggekeer vir my tweede rondte in twee. My spanmaats het my gelukgewens. Die staanplekke het weer gegons. Ek onthou hoe my vriende op en af ​​gespring het met groot glimlagte op hul gesigte.

Ek het wonderlik gevoel. Twee keer om te kolf. Twee tuiswedstryde teen ons ster-werper op hoërskool. Hierdie wedstryd was ‘n fantasie-baseball-droom wat bewaarheid is. Ek was Babe Ruth, Lou Gehrig en Willie Mays het almal daardie dag by een ingeskakel.

Gee dit gerus deur aan enigiemand wat u van bofbal hou.