Δεν μπορώ να περιμένω! Πηγαίνουμε στο Hall of Fame του μπέιζμπολ Cooperstown.

Η καρδιά μου ανέβηκε στα ύψη. Επρόκειτο να κάνουμε ένα άλλο ταξίδι στο The Baseball Hall of Fame. Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στη γη. Ακριβώς όπως το πρώτο ταξίδι στο Upstate New York. Ήθελα να δω τους Babe Ruth, Lou Gehrig, Honus Wagner, Mickey Mantle, Ty Cobb και Yogi Berra. άλλη μιά φορά.

Αυτό που είδα εκείνη τη μέρα έμεινε μαζί μου στα βάθη της ύπαρξής μου, μέχρι σήμερα. Περισσότερα για αυτό αργότερα.

Καθώς μπήκαμε στο κτίριο την άνοιξη του 1999 με υποδέχτηκαν δύο ρεπλίκες τεράστιου μεγέθους δύο μεγάλων hitters Ted Williams και Babe Ruth. Μου άρεσε πολύ να βλέπω το Babe ξανά. «Ο φίλος μου Babe Ruth. Γεια. Έι Τεντ, φαίνεσαι αρκετά καλός. " Θυμάμαι να το λέω. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον ότι εγώ και οι περισσότεροι άνθρωποι (αν στέκεστε κάτω από επτά πόδια πέντε ίντσες) θα έπρεπε να κοιτάξουμε για να δούμε αυτές τις δύο γλυπτές φιγούρες.

Η σύζυγός μου και εγώ περπατήσαμε στο μουσείο κοιτάζοντας τα αντικείμενα. Λατρεύαμε τα παλιά γάντια, καρφιά, μπάλες, νυχτερίδες και στολές που περιβλήθηκαν στους γυάλινους κάδους τους. Αυτά τα αντικείμενα με έφεραν πίσω σε έναν χρόνο και χώρο πριν από την τηλεόραση, τα όπλα ραντάρ και τα κουτιά πολυτελείας. Έπαιρνα πολύ νοσταλγικά.

Μπήκαμε σύντομα στην πτέρυγα που φιλοξένησε τα αντικείμενα Sammy Sosa και Mark McGwire. Αυτό το Home Run Wing ήταν άφθονο με αναμνηστικά Sosa και McGwire. Αυτό ήταν σαν να βρίσκεσαι σε ένα φανταστικό πάρκο μπέιζμπολ στο σπίτι. Υπήρχαν τεράστιες αφίσες και των δύο ανδρών. Υπήρχαν αφίσες της λίστας των εγχώριων αγώνων κάθε ατόμου .. Όταν τους χτύπησαν και ποια στάμνα εγκατέλειψε τη συγκεκριμένη γηπεδούχος. Υπήρχαν νυχτερίδες που χρησιμοποιούσαν σε Παιχνίδια και μπάλες που χτύπησαν στους φράκτες Amazing. Ποτέ δεν είχαμε δύο μεγάλους πρωταθλήτριες να χτυπήσουν τόσες πολλές εντός έδρας εντός ενός έτους. Φεύγοντας από αυτή την πτέρυγα, δεν μπορούσα παρά να νιώθω συγκλονισμένος από τα τεράστια κατορθώματα αυτών των δύο τεράστιων ανδρών. Ένα Cub και ένα Cardinal.

Συνεχίσαμε να περπατήσουμε στην αίθουσα μέχρι να φτάσουμε σε μια στενή πτέρυγα που δεν θυμόμουν από την προηγούμενη επίσκεψή μου. Κοίταξα κάτω από την αριστερή πλευρά του διαδρόμου και είδα μια ομάδα φωτογραφιών. Κρεμαστά από καλώδια, αυτοί οι πολύχρωμοι πίνακες εμφανίστηκαν στο επίπεδο των ματιών μου. Τέλειο για μένα. Έπρεπε να δω αυτές τις εικόνες. Ήμουν αναγκασμένος. για να περπατήσετε κάτω από αυτό το διάδρομο. Η πρώτη εικόνα που μπήκα στην περιοχή ήταν του Babe Ruth. Το ρόπαλό του ήταν πάνω από τον ώμο του. Το πρόσωπό του ήταν σφυρήλατο με την ηλικία. Φαινόταν λίγο παλιός, λίγο κουρασμένος βαρύς και κάπως υπέρβαρος. Καθώς κοίταξα την εικόνα, λυπήθηκα πολύ. Θα μπορούσα να δω ότι η καριέρα του επρόκειτο να τελειώσει. Ο επόμενος πίνακας ήταν του Lou Gehrig. Ένα χαμογελαστό Lou Gehrig. Ένιωσα τόσο χαρούμενος που είμαι παρουσία ενός από τους ήρωες όλων των εποχών μου. Ακόμα κι αν ήταν απλώς μια εικόνα. Τότε υπήρχε ένας από τους Joe DiMaggio και Ted Williams που στέκονταν στα σκαλοπάτια. Τα σώματά τους ήταν υπό γωνία. Μου άρεσε η χαρά που φαινόταν να ήταν εκεί. Έτοιμοι να παίξετε άλλο παιχνίδι. Υπήρχαν άλλοι πίνακες, ένας από τον Jackie Robinson, ένας άλλος του Ty Cobb και άλλος του Honus Wagner που μου άρεσε.

Κοιτάζοντας προς το τέλος της σειράς των πινάκων, είδα μια γυάλινη θήκη με ένα γάντι μπέιζμπολ μαυρίσματος μέσα. Αυτό φαινόταν πολύ παράξενο στο ότι όλοι οι Παίκτες που απεικονίστηκαν στους πίνακες προέρχονταν από μια εποχή που χρησιμοποιήθηκαν σκούρα καφέ γάντια. . Ένιωσα μπερδεμένη. Αυτό το γάντι δεν φαίνεται να ανήκει εδώ. Απλώς έπρεπε να δω ποιος ήταν το γάντι.

Δεν μπορούσα να πιστέψω τα μάτια μου. Δεν ήταν γάντι. Ήταν ένα γλυπτό γαντιού. Τέλειο μέγεθος. Λεπτομερής τόσο ακριβής που οι γκρι χρωματιστές ραφές είχαν πλήρες μήκος και χρώμα. Το βάθος αυτού του κομματιού ήταν ιδανικό Αυτό που είχε συλλάβει ο γλύπτης με εντυπωσίασε. Σκέφτηκα τον χρόνο που επένδυσε στη δημιουργία αυτού του έργου. Σχετικά με το πόσο πρέπει να έχει αγαπήσει αυτό το άτομο το μπέιζμπολ που πήρε το χρόνο για να διαμορφώσει έναν εξοπλισμό. Οραματίστηκα να κάθεται στο χώρο εργασίας του να παίζει με πηλό για να κάνει αυτό το κομμάτι πραγματικό. Κάλεσα τη γυναίκα μου να έρθει να δει αυτό το απίστευτο κομμάτι. Και οι δύο συγκινήσαμε. Φώναξα ακόμη και.

Μου δόθηκε μια ματιά σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα τέχνης που είχα δει ποτέ. Έχω πάει σε μεγάλα μουσεία και έχω δει ζωγραφική από τους Van Gough, Picasso και Dahli .. Έχω δει το Thinker του Rodin. Δεν με συγκινήθηκε ποτέ όπως ήμουν δίπλα στο γάντι. Κάθε φορά που σκέφτομαι το Hall of Fame το μυαλό μου πηδά στο γάντι. Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτό το κομμάτι. Είχε μια τιμή 8500 $ όταν ήμουν εκεί, ώστε να μπορεί να έχει μετακινηθεί.

Αλλά αν έχετε την ευκαιρία να δείτε το γάντι σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά.

Μη διστάσετε να το μεταβιβάσετε σε οποιονδήποτε πιστεύετε ότι θα σας άρεσε να διαβάζετε για το μπέιζμπολ ή το Hall of Fame.