Retro Revizitita Sony Chaotix
Megadrive 32X de Sega. Manoj supren se vi memoras ĝin. Nun supren, se vi iam posedis unu. Mian kondolencon al vi du.
La 32X okazis en tempo, kiam Sega, post vivado sur turo de ekstrema memkontento dum la pasintaj jaroj, trovis, ke la 16-bita regulo de Megadrive finiĝis per timigaj anoncoj de Playstations, Jaguaroj kaj alia 32-bita elektra aparataro.
Sekcio de Sega Japanio, kune kun Sega of America, estis ordonita desegni 32-bitan aldonaĵon por la Megadrive, kaj ĉi tio iĝus la 32X. Strange tamen alia sekcio de Sega Japanio ankaŭ laboris pri tio, kio fine fariĝus Saturno ‘supera 32-bita KD-formato. Kurioze, ĉi tio estis farita sekrete, tute nekonate de Sega de Ameriko, dum ili fuĝis sur la 32X. Ĉi tiu fame stranga manovro estis finita laŭ la iom suicida decido de Sega liberigi ambaŭ konzolojn preskaŭ samtempe.
La rezulto? La 32X, kun sia malmoderna kartoĉa formato, sufiĉe ridinda operacia proceduro (du elektroprovizoj, ekstra video-kablo, kaj eĉ iuj frenezaj kontraŭ-magnetaj klipoj por teni ĝin tenita en la Megadrive-kartoĉa fendo) kaj malbona programaro subtenata de la ekiru, estis mortinta antaŭ ol ĝi komencis - perdante kontraŭ Saturno, kiu siavice estis detruita de Playstation kaj Nintendo 64. Malgaja rakonto tiutempe, sed bonega propono por retro-kolektantoj kun malsukcesaj monaj provizoj; sufiĉe malmultekoste repreni, kaj nur ĉirkaŭ ses bonajn ludojn antaŭ ol vi povas nomi vian kolekton “kompleta”!
Chaotix, do. La sola ekzistanta 32-bita, dudimensia Sononda ludo. Sed Sonic-ludo sen Sonic. Kaj Sononda ludo vendiĝis per truko. Komence mallaŭdita ĉe liberigo ‘ĝenerale ĉar Sonic-fanoj volis pli Sonic, kaj malpli Knuckles’ la ludo falis en rapidan obskurecon helpatan en ne malgranda parto de la mallonga konserva vivo de la 32X. Ĉi tio estas domaĝo, ĉar, post kiam vi rigardas preter ĝiaj difektoj, malfacila kaj inteligenta platforma aventuro kun unika tordaĵo kuŝas.
Imagu mondon, en kiu vi konstante ligiĝas al kunulo per mistera elasteca energio. Kiam vi moviĝas, ili devas sekvi, kiam vi saltas, ili saltas. Koŝma propono kaj, efektive, la kerno mem de la ludado de Chaotix. Do ĝi funkcias? Hmm’sort de. Kiam vi kaptas ĝin, Chaotix efektive estas tre sovaĝa veturo.
Kontrolante la du rolulojn samtempe, kunligitaj per unu el la malbonaj eksperimentoj de D-ro Robotnik, la ludanto devas lerni uzi ĉi tiun katastrofon al ilia avantaĝo, nome kreante streĉon en la ligo por provizi impeton por kuri pli rapide, malplenigi obstaklojn kaj progresi supren laŭ platformoj. .
La fizika motoro, kiu provizas ĉi tiun unikan stilon de movado, estis kuraĝa klopodo de Sega, kaj certe ne ĉiam estas efika. La strukturo de la niveloj de la ludo estas sufiĉe malsama al norma Sononda biletprezo, kun ĉio devanta esti multe pli interspacigita por permesi al la resaltanta, ŝpinanta (ofte pro kontrolo) duopo resalti ĉirkaŭ la niveloj. Frustriĝo ofte venos per blokado aŭ supre aŭ sube, kie vi volas esti, dispremante la butonojn senespere por igi la rolulojn akiri la necesan movadon por progresi. Tiam estas la konstanta risko frapi mallerte kontraŭ malamikojn (el kiuj, saĝe, ankaŭ multe malpli ol kutime) kaj perdi grandan kvanton da ringoj maljuste. Cirkuli hazarde estas io, kion vi pasigos multan tempon farante, kaj ĝi estas amuza unue, ĝis vi efektive emas atingi iun lokon kaj provi kolekti ĉiujn Kaosajn Ringojn (ĉi tiu anstataŭaĵo de la klasika Kaoso-Smeraldoj). Progreso povas iĝi malrapida kaj frustra, sed post iom da tempo, kiam eble ne plu estas juĝata simple kiel “Sononda ludo”, Chaotix komencas eniri sub vian haŭton, kaj konigas siajn subtilaĵojn. Mi neniam promesus al vi, ke vera regado de la freneza sistemo eblas, sed vi certe ekridetos la unuan fojon, kiam vi sendos viajn mamulojn rapidantaj en la ĝusta direkto, malplenigos buklon, mortigos malamikon, turniĝos hektike tra la spaco. kaj poste faru netan, baletan surteriĝon ĉe la nivela elira signo. Tio estas Sonic por la potenco de du, kaj poste iuj!
Kaj tiam, ludaj konsideroj flankenmetitaj, kiel 32X-montrofenestra titolo, Chaotix estas nepra por iu ajn kolektanto. La nova gamo de koloroj de la 32X montriĝas plene, kun ĉiu nova nivelo - elektita hazarde - okazanta en malsama tempo de la tago, rezultante efike ĉirkaŭ kvar malsamajn kolorajn paletrojn por etapo (kaj estas ĉirkaŭ 30 el ili!). Ĉi tio donas al la ludo veran senton de unikeco en ĉiu ludado. Sprite-grimpado ankaŭ kutimas ridigi efikon - novaj poŝtelefonoj permesas al roluloj ŝrumpi ĝis eta aŭ kreski en grandegan pikselan monstrecon. Poste estas la kroma stadio '
Lokita en tute 3D-mondon, via rolulo devas kolekti bluajn sferojn (a la Sonic 3), sed ĉi-foje, kurante supren laŭ la muroj, la tunelo turniĝas kun la ludanto, kreante ege malfacilan, gravitan spiton.