Cluichí Ríomhaireachta i Saol an Linbh

Tá arm mór comhraic ag cluichí ríomhaireachta nach mbíonn tuirseach riamh as an milleán a chur ar thionscal an chearrbhachais leis na peacaí marfacha go léir. Ní féidir liom a rá go dtacaím leo agus lena gcúisí. Cinnte níl siad gan bhunús. Ach ba mhaith liom a fháil amach: an iad cluichí na cluichí amháin atá an locht? An cuimhin leat tragóid gheimhridh 1997 i mbaile cúige Paducah i Meiriceá? Ar maidin gheimhridh gheal den chéad lá de Nollaig, thug Michael Carneal, 14 bliana d’aois, sé ghunna ar scoil leis. Ina dhiaidh sin chuaigh sé i bhfolach sna crainn agus d’fhan sé go dtí gur tháinig deireadh le paidir na scoile. Nuair a thosaigh na daltaí ag dul amach as an séipéal scaoil sé go gasta agus mharaigh sé triúr leanaí scoile agus gortaíodh cúigear eile go dona. Chuir na hiriseoirí an domhan ar fad ar an eolas faoin tragóid gan aon mhoill. Measaim gurb é an chéad bhotún é. Cén fáth? B’fhéidir go gceapfadh daoine áirithe: ‘Cén fáth nach féidir liom cleas den sórt sin a thriail mé féin agus aithne a chur orm ar fud an domhain? ' Creid dom, tá go leor daoine ann a cheapfadh díreach mar sin. Níor chóir go spreagfadh na meáin a gcuid samhlaíochta go dona le scannail den sórt sin. Is é mo chreideamh pearsanta. Ach táimid ag maireachtáil i sochaí saor, le ráthaíocht saoirse cainte agus bheadh ​​a mhalairt de cheilt ar an bhfíric seo ón bpobal.

Ar an drochuair, tháinig mo chuid fiosruithe i gcrích. Macalla an tragóid i Colorado i mbaile beag Littleton tar éis tamaill. Chuir beirt ógánach Eric Harris (18) agus Dylan Klebold (17) taithí a réamhtheachtaí san áireamh agus thug siad timpeall daichead mianaigh raidió-rialaithe de láimh. Ansin thosaigh siad ag séideadh na mianaigh agus sa scaoll scaoil siad a raidhfilí seilge ag a gcairde scoile. Maraíodh fiche duine neamhchiontach. Nuair a tháinig na póilíní lámhaigh an bheirt ‘laoch’ seo iad féin i leabharlann na scoile. Mar a tharla i gcás an chéad déagóra, ba lucht leanúna mór DOOM agus Quake an bheirt fhear. Chaith an triúr a gcuid ama go léir i ngathanna, bhí a leathanaigh ghréasáin féin dírithe ar na cluichí is fearr leo agus thóg siad na leibhéil. Agus iad ag déanamh anailíse ar chúiseanna an iompair fhealltach cuireadh na speisialtóirí leis an gceist cé a bhí ar an locht? Bhí a fhios go díreach ag tuismitheoirí na leanaí a maraíodh cé a bhí ar an milleán. Chuir siad $ 130 milliún dollar ar an tionscal siamsaíochta. Thug siad cúiseamh i gcoinne triúr úinéirí suíomhanna porno, cúpla cuideachta ag Forbairt na cuideachta cluichí ríomhaireachta agus scannáin Warner Brothers as a scannán ‘Basketball Diaries’, áit a mharaíonn an príomhcharachtar a mhúinteoir agus a chairde scoile. Ba ar na cluichí éadrócaireach a bhí an phríomhbhéim, áfach. Áitíonn an t-ionchúiseamh go gcuireann na cluichí a tháirgeann na cuideachtaí seo ‘foréigean i láthair ar bhealach an-tarraingteach agus taitneamhach’.

Is féidir liom a iarraidh, cén fáth go bhfuil an chéad locht ar chluichí? tagann na mílte cluichí nua suas gach bliain agus imríonn na mílte duine iad. Ní féidir ábhar na gcluichí a chur i gcomparáid le raidhse an salachar faisnéise sna scannáin. Is é mo thuairim phearsanta nach bhfuil aon iomaitheoirí foréigin ag scannáin. Léiríonn scannáin rudaí an-scanrúil: conas ba chóir na coireanna a ullmhú agus cén spraoi a d’fhéadfadh a bheith ann chun daoine cosúil leatsa a mharú. Sa ghné seo is tearcghnóthachtáil iad cluichí. Chomh maith leis na scannáin tá Teilifís againn freisin ina dtaispeánann gach tuarascáil choiriúil na cineálacha éagsúla dúnmharuithe le haon rud ar fáil. Nach bhfuil imní ort faoi? D’admhaigh an chúirt gan choinníoll an tionchar diúltach a bhí ag cluichí ar psyche neamhaibí Mhichíl. Mar sin féin, chruthaigh an scrúdú go raibh sé leordhóthanach go leor! Ina dhiaidh seo gearradh príosúnacht saoil air gan a bheith incháilithe le haghaidh ticéad saoire le linn na chéad 25 bliain dá théarma. Is í an chúirt eile a thabharfaidh breithiúnas ar Harris agus Klebold.