Een kiesspel - Een van mijn beste spellen - Fantasiehonkbal

Een honkbalwedstrijd vanuit mijn perspectief

De teams werden gekozen en de line-ups werden bekendgemaakt. Ik sloeg als derde. Ik kon niet wachten om te slaan. Voor mij was slaan als eten voor een dikke man met een lintworm. Ik leefde voor de ervaring. Ik wist al voordat ik sloeg dat ik een hit zou krijgen. Ik was zo jong en eigenwijs! Nadat de eerste twee jongens in mijn team nul hadden gemaakt, wandelde ik naar de plaat, zo zelfverzekerd als Babe Ruth - wijzend naar het middenveld in de World Series van 1934 toen hij zijn beroemde homerun noemde. Terwijl ik me verdiepte en naar Donnie grijnsde, was ik vastbesloten om die pil te slaan. De eerste worp was een hoge en strakke fastball.

Ik kwam uit het slagperk en staarde naar Donnie. Ik dacht aan fastball voor zijn volgende aanbod. Ik had gelijk. De bal kwam zo groot binnen. Ik kon de rode naden op de bal zien. Boom! Ik maakte verbinding op die echte goede plek op de knuppel. Alle slagmensen houden van dat geluid. Die scheur die zo solide klinkt. Werpers hangen hun hoofd als ze dat geluid horen. Het is als het slaan van krijt op een bord, ze haten het. De bal sprong van mijn knuppel en zeilde over de hoofden van links en midvelder. Het was anderhalf schot. Toen ik de honken omsloeg, zag ik een glimp van meneer Ginsburg, de coach van de middelbare school, die me rond de honken gadesloeg. Dit waren dingen uit de Major League. Een paar innings later …..

Terwijl ik naar Donnie staarde, bedacht ik hoeveel vastberadener hij eruitzag, toen ik voor de tweede keer ging slaan. Zijn voorhoofd was gekruld en zijn ogen staarden. Met een loper op de eerste plaats gooide hij vanaf de rek. Zijn been gleed naar huis, zijn arm hoog geheven, hij gooide de bal naar me. Ik weet niet wat voor soort worp hij gooide. Wat ik wel weet, is dat ik een raket ongeveer 5 meter boven het hoofd van de derde honkman langs de linker veldlijn heb geraakt. Terwijl de bal rolde en rolde, rende ik rond de honken alsof ik werd achtervolgd door een of ander dier. Ik zag de thuisplaat in mijn hoofd terwijl ik rende. En toen ik rond het tweede honk reed, zag ik opnieuw Coach Ginsburg kijken naar de outfielders die achter de bal aan rennen. Ik sloeg met autoriteit het derde honk en snelde naar huis voor mijn tweede ronde tripper in twee slagbeurten. Mijn teamgenoten feliciteerden me. De tribunes zoemden weer. Ik herinner me dat mijn vrienden op en neer sprongen met een grote glimlach op hun gezicht.

Ik voelde me geweldig. Twee keer om te slaan. Twee homeruns, tegen onze ster-werper van onze middelbare school. Deze game was een fantasie-honkbaldroom die uitkwam. Ik was Babe Ruth, Lou Gehrig en Willie Mays die die dag allemaal in één rol kwamen.

Deel dit gerust door aan iedereen waarvan je denkt dat het leuk zou vinden om over honkbal te lezen.