Retro Revisited Sony Chaotix

Sega’s Megadrive 32X. Handen omhoog als u het zich herinnert. Handen omhoog als je er ooit een hebt gehad. Mijn condoleances aan jullie twee.

De 32X kwam tot stand in een tijd dat Sega, na de afgelopen jaren op een toren van extreme zelfgenoegzaamheid te hebben geleefd, ontdekte dat de 16-bits regel van de Megadrive ten einde liep met beangstigende aankondigingen van Playstations, Jaguars en andere 32-bits aangedreven hardware.

Een afdeling van Sega Japan, in samenwerking met Sega of America, kreeg de opdracht om een ​​32-bits add-on voor de Megadrive te ontwerpen, en dit zou de 32X worden. Vreemd genoeg werkte een ander deel van Sega Japan ook aan wat uiteindelijk de Saturnus zou worden, een superieur 32-bits cd-formaat. Interessant is dat dit in het geheim werd gedaan, volledig buiten het medeweten van Sega of America terwijl ze wegkwamen op de 32X. Deze beroemde rare manoeuvre werd in stijl voltooid door Sega’s ietwat suïcidale beslissing om beide consoles ongeveer tegelijkertijd vrij te geven.

Het resultaat? De 32X, met zijn ouderwetse cartridge-formaat, nogal lachwekkende bedieningsprocedure (twee voedingen, een extra videokabel en zelfs enkele gekke antimagnetische clips om hem goed in de Megadrive-cartridgesleuf te houden) en slechte softwareondersteuning van de get go, was dood voordat het begon - verloor tegen de Saturnus, die op zijn beurt werd uitgewist door de Playstation en Nintendo 64. Een triest verhaal op dat moment, maar een uitstekend voorstel voor retroverzamelaars met gebrekkige geldvoorraden; redelijk goedkoop om op te pikken, en slechts een stuk of zes goede spellen voordat je je verzameling ‘compleet’ kunt noemen!

Chaotix dan. Het enige bestaande 32-bits, tweedimensionale Sonic-spel. Maar een Sonic-game zonder Sonic. En een Sonic-game die op een gimmick wordt verkocht. Aanvankelijk gepand bij de release ‘meestal omdat Sonic-fans meer Sonic wilden, en minder Knuckles’, raakte de game snel in de vergetelheid, niet in de laatste plaats geholpen door de korte houdbaarheid van de 32X. Dit is jammer, want als je eenmaal verder kijkt dan zijn gebreken, ligt er een lastig en intelligent platformavontuur met een unieke twist binnen.

Stel je een wereld voor waarin je permanent aan een metgezel bent gehecht door een mysterieuze elastische band van energie. Als je beweegt, moeten ze volgen, als je springt, springen ze. Een nachtmerrieachtig voorstel en, inderdaad, de kern van Chaotix ‘gameplay. Dus werkt het? Hmm’sort van. Als je het onder de knie hebt, is Chaotix eigenlijk best een wilde rit.

Door de twee personages tegelijkertijd te besturen, aan elkaar gebonden door een van de kwaadaardige experimenten van Dr.Robotnik, moet de speler leren om deze ramp in hun voordeel te gebruiken, namelijk door spanning te creëren in de link om een ​​momentum te geven om sneller te rennen, obstakels te verwijderen en door platforms te komen .

De physics-engine die deze unieke bewegingsstijl levert, was een moedige onderneming van Sega, en dat is niet altijd een die loont. De structuur van de niveaus van de game is nogal anders dan het standaard Sonic-tarief, waarbij alles veel meer uit elkaar moet worden geplaatst om het stuiterende, draaiende (vaak uit de hand gelopen) tweetal rond de niveaus te laten kaatsen. Frustratie komt vaak als je vast komt te zitten boven of onder waar je wilt zijn, waarbij je wanhopig op de knoppen drukt om de personages de beweging te geven die nodig is om verder te komen. Dan is er het constante risico dat je onhandig tegen vijanden botst (waarvan er, wijselijk ook veel minder zijn dan normaal) en een groot aantal ringen oneerlijk verliest. Willekeurig rondrennen is iets waar je veel tijd aan zult besteden, en het is in het begin leuk, totdat je echt vastbesloten bent ergens te komen en alle Chaos Rings te proberen te verzamelen (dit is de vervanging van de klassieke Chaos Emeralds). Vooruitgang kan traag en frustrerend worden, maar na een tijdje, als het misschien niet langer simpelweg als een ‘Sonic-game’ wordt beoordeeld, begint Chaotix onder je huid te kruipen en maakt het zijn subtiliteiten bekend. Ik zou je nooit beloven dat ware beheersing van het gekke systeem mogelijk is, maar je zult zeker beginnen te glimlachen de eerste keer dat je je zoogdieren in de goede richting laat racen, een lus vrijmaakt, een vijand doodt, hectisch door de ruimte draait en maak dan een nette, balletische landing bij het vlakke uitgangsbord. Dat is Sonic met de kracht van twee, en nog wat!

En dan, gameplay-overwegingen terzijde, als een 32X-showcase-titel is Chaotix een must voor elke verzamelaar. Het nieuwe kleurengamma van de 32X wordt volledig getoond, waarbij elk nieuw niveau - willekeurig gekozen - plaatsvindt op een ander tijdstip van de dag, wat effectief resulteert in ongeveer vier verschillende kleurenpaletten per fase (en dat zijn er ongeveer 30!). Dit geeft de game bij elke keer spelen een echt gevoel van uniekheid. Sprite-schaalvergroting wordt ook gebruikt om een ​​hilarisch effect te hebben - nieuwe power-ups zorgen ervoor dat personages tot een klein formaat kunnen krimpen of uitgroeien tot een enorm gepixeld monster. Dan is er de bonusfase '

Geplaatst in een volledig 3D-wereld, moet je personage blauwe bollen verzamelen (a la Sonic 3), maar deze keer zorgt het rennen tegen de muren ervoor dat de tunnel met de speler meedraait, waardoor een enorm uitdagende, zwaartekracht tartende