De oorsprong van speelkaarten

Speelkaarten vonden hun weg naar Europa vanuit het oosten. Ze verschenen eerst in Frankrijk en daarna in Spanje. De reden voor de overtuiging dat ze voor het eerst in Italië verschenen, is dat het ontwerp op de kaarten sterk lijkt op het ontwerp van Mamaluke. Het kaartspel bestond uit 52 kaarten met zwaarden, polostokken, bekers en munten. Kaarten met de nummers één tot en met tien en speelkaarten met de koning (Malik), de plaatsvervangende koning (Naib Malik) en de tweede plaatsvervanger (thain naib).

Perzië en India hadden kaarten met 48 kaarten per kaartspel, vier kleuren, tien cijfers en twee velden in elke reeks, bekend als Ganjifa. Het aantal kleuren verdubbelde. In Arabië werden kaartspellen bekend als Kanjifah.

Toen speelkaarten naar Europa kwamen, nam de rage een vlucht. In 1377 verschenen ze in Zwitserland. In 1380 begonnen ze te verschijnen in Florence, Bazel, Regensberg, Parijs en Barcelona. De rest is zoals ze zeggen geschiedenis.

De eerste kaarten werden met de hand gemaakt. De ontwerpen op de kaarten zijn ook met de hand beschilderd. Ze waren ook erg duur. Ze werden in die tijd meer gebruikt door rijke mensen vanwege de kosten. De rage bereikte de arme klassen naarmate ze goedkoper werden.

Goedkopere versies kwamen beschikbaar omdat ze in massa werden geproduceerd. Deze kaarten werden vervroegd weggegooid. Ze werden steeds populairder in alle lagen van de samenleving. kaarten zijn gemaakt van stevig papier en sommige merken zijn gelamineerd. Ze zijn nu verkrijgbaar in minikaarten en grote prints voor blinden en slechtzienden.