Waarom we games spelen, deel 3
In deel 2 van deze serie hebben we de creatieve expressie en escapisme onder de loep genomen, twee belangrijke drijfveren van de gewone gamer. De week daarvoor hebben we Uitdaging en Competitie besproken. Deze week kijken we naar Socialisatie en proberen we het allemaal samen te brengen.
Sociale interactie is een onderwerp waarover wij gamers nogal wat statische elektriciteit nemen van onze niet-gokgenoten. Soms komt dit doordat ze verschillende prioriteiten verwarren met introversie. Willen praten over de relatieve verdiensten van de Westelijke Plaguelands tegen Winterspring als een slijplocatie na 55 is niet echt anders dan willen praten over de kracht van de secundaire wet van de Bill, het is alleen dat een van hen relevant is voor een ietwat klein publiek (geef het de tijd.) Soms is de kritiek echter verdiend. We hebben de neiging om enigszins sociaal onhandige mensen te zijn, deels omdat de hobby’s waarin we een aanzienlijk deel van onze tijd investeren, starre regels hebben voor de meeste interacties, waardoor ze slecht zijn opgeleid voor de vrijlopende realiteit van het menselijk discours. Voor sommige gamers is de sociale interactie in de game-ervaring een primaire motivator.
Sociale activiteit bij gamen komt op veel niveaus voor. Op een heel laag niveau kan gamen een bekrachtiging zijn voor bestaande sociale groepen. Denk aan een groep vrienden die samenkomen om een bordspel of een Half Life te spelen. De sociale activiteit die in moderne online games wordt aangetroffen, kan veel breder zijn. MMORPG’s, waarnaar de discussie over de huidige staat van gaming altijd lijkt te worden aangetrokken, zijn in wezen groepen mensen die al een primaire gemeenschappelijke link delen. De vriendschappen die ontstaan door online samenwerking en vriendschappelijke competitie kunnen een van de grootste voordelen van dergelijke spellen zijn. Iedereen die ooit later is opgebleven dan zou moeten omdat zijn gilde ze nodig had of omdat iemand ernaar vroeg, heeft dit meegemaakt. Deze online relaties zijn niet minder reëel, niet minder belangrijk dan hun offline analogen. Ze zijn echter verschillend.
De interactie die plaatsvindt binnen een game is gestructureerd en vaak zien online gamers maar een deel van elkaar. Het is moeilijk voor een groep die rond een bepaalde activiteit is gevormd om zich zo sterk te hechten als een groep vrienden die alleen bestaat om elkaar te ondersteunen. Om te voorkomen dat we gaan tirannen over het niet vergeten van uw echte dierbaren, zullen we stoppen met het volgen van die gedachtegang. Het belangrijkste is dat sommige spelers van het spel puur sociaal gemotiveerd zijn. Zulke individuen gedijen online, waar andere spelers kunnen worden ontmoet en ermee kunnen communiceren. Voor deze mensen geldt: hoe zwaarder de sociale component van het spel, hoe beter. Interessant is dat veel games met een hoge mate van sociale complexiteit ook een groot deel van de wiskundige complexiteit hebben die sociaal gemotiveerde gamers kan verdrijven. In pure vorm is dit type gamer op zoek naar een ervaring die de grens tussen games en chatomgeving vervaagt.
uitdaging. wedstrijd. Creatie. Ontsnappen. Socialisatie. Vijf verschillende motivators, die allemaal samen de motivatie van een bepaalde gamer vormen. We zouden er zeker meer kunnen toevoegen, maar deze zijn voorlopig voldoende. Dus waar gaan we hiermee heen? Ik moet mezelf er fysiek van weerhouden om een vijfhoekige kaart te tekenen en individuele gamers uit te zetten op de vijf motiverende assen. Hoewel het er netjes uitziet en een interessant onderwerp zou kunnen zijn voor een esoterische rollenspel-tekst, zou het ons nergens brengen.
Een nuttiger aanpak is misschien om na te denken over wat ons individueel motiveert. Als je jezelf kent en weet wat je drijft, kun je erachter komen wat voor soort games je zou moeten spelen en, nog belangrijker, wat je alleen maar frustratie zal bezorgen. Als we de motivaties van anderen begrijpen, kunnen we inzicht krijgen waardoor we beter met elkaar in contact kunnen komen. Veel ruzies over wat te doen in online games ontstaan omdat de verschillende partijleden verschillend gemotiveerd zijn. Een creatieveling en een uitdager zullen waarschijnlijk niet naar dezelfde activiteiten hunkeren tijdens een nacht vol kerkersgraven. Noch zullen een escapist en een competitieve persoon zelfs maar op dezelfde manier over een spel spreken. Ten eerste kan een spel een wereld zijn die wacht op zijn onderdompeling. Voor de andere is een spel een matrix van getallen die wachten om opgelost en veroverd te worden. We hebben allemaal een beetje van elk in ons en als we kunnen begrijpen wat ons drijft, kunnen we zowel beter met elkaar omgaan als het plezier dat we in gamen vinden vergroten.