Isang Choose Up Game - Isa sa Aking Pinakamahusay na Laro - Fantasy Baseball

Isang baseball game mula sa aking pananaw

Ang mga koponan ay napili at ang mga line up ay inihayag. Pangatlo ako sa batuta. Hindi na ako makapaghintay na tumama. Ang pagpindot sa akin ay tulad ng pagkain para sa isang taong mataba na may isang tape worm. Nabuhay ako para sa karanasan. Alam ko na bago pa ako manligaw na tatamaan ako. Napakabata ko at naka-cocky! Matapos ang unang dalawang lalaki sa aking koponan ay gumawa ng out, naglakad-lakad ako hanggang sa plato, kasing kumpiyansa kay Babe Ruth - na tumuturo sa gitnang larangan sa 1934 World Series nang tinawag niya ang kanyang sikat na home run. Ang paghuhukay at panunuya kay Donnie, determinado akong patayin ang tableta na iyon. Ang unang pitch ay isang mataas at masikip na fastball.

Lumabas ako sa kahon ng batter at tinitigan si Donnie. Nag-iisip ako ng fastball para sa kanyang susunod na alok. Tama ako. napakalaking pumasok ng bola. Kita ko ang mga pulang tahi sa bola. Boom! Nakakonekta ako sa totoong matamis na lugar na iyon sa paniki. Gustung-gusto ng lahat ng mga batter ang tunog na iyon. Ang bitak na iyon na parang solid. Nakabitin ang mga pitcher nang marinig ang ingay na iyon. Ito ay tulad ng welga ng tisa sa isang backboard, kinamumuhian nila ito. Ang bola ay tumalon mula sa aking bat at naglayag sa kaliwa at ulo ng centerfielder. Ito ay isang shot at kalahati. Sa pag-ikot ko sa mga base ay nasilayan ko si G. Ginsburg, ang coach ng high school, na pinapanood ako sa mga base. Ito ang bagay ng Major League. Ilang mga paghihintay sa paglaon …..

Pagtingin ko kay Donnie, naisip ko kung gaano siya mas determinado, habang pumapasok ako sa paniki sa pangalawang pagkakataon. Ang kanyang kilay ay crimped at ang kanyang mga mata ay nakatingin. Sa isang runner muna siya ay nagtatayo mula sa kahabaan. Ang kanyang binti ay nakadulas patungo sa bahay na ang taas ng braso ay itinaas ng mataas, ibinato niya ang bola sa akin. Hindi ko alam kung anong uri ng pitch ang itinapon niya. Ang alam ko ay na-hit ko ang isang rocket na halos 15 talampakan sa ulo ng pangatlong baseman pababa sa kaliwang linya ng patlang. Habang gumulong-gulong ang bola at gumulong-gulong ako sa paligid ng mga base na para bang hinahabol ako ng ilang hayop. Nakita ko ang plate ng bahay sa aking ulo habang tumatakbo ako. At sa pag-ikot ko sa ikalawang base nakita ko muli si Coach Ginsburg na pinapanood ngayon ang karera ng mga taga-labas pagkatapos ng bola. Pinindot ko ang pangatlong base na may awtoridad at mabilis na umuwi para sa aking ikalawang round tripper sa dalawa sa mga paniki. Binati ako ng aking mga kasamahan sa koponan. Muling nag-buzz ang mga kinatatayuan. Naalala ko ang pagtalon at pagbaba ng mga kaibigan ko na may malalaking ngiti.

Napakaganda ng naramdaman ko. Dalawang beses upang bat. Dalawang takbo sa bahay, laban sa aming bituin na pitsel sa high school. Ang larong ito ay isang pangarap na baseball na pantasya na natupad. Ako si Babe Ruth, Lou Gehrig at Willie Mays lahat ay gumulong sa isa sa araw na iyon.

Huwag mag-atubiling ipasa ito sa sinumang sa tingin mo ay masisiyahan sa pagbabasa tungkol sa baseball.