Ang tradisyonal na mga larong pampamilya ba ay isang bagay ng nakaraan?

Ang mga larong pang-board ay umunlad nang malaki sa mga nakaraang taon. Bilang isang bata ang aking mga alaala sa mga board game ay ang Monopolyo, Mga Draft, Cluedo, Hulaan Sino at marami pang iba. Lahat ng mga laro na maaari naming i-play bilang isang pamilya upang maipasa ang layo ng oras. Ang mga oras ng kasiyahan ay mayroon ng lahat.

Ang aking paboritong laro ay ang Monopolyo isang laro na nagbibigay sa akin ng pananaw sa Real Estate (ironically sapat, mayroon na akong karera bilang isang Estate Agent). Ito ba ay isang pagkakataon o ang pagkahumaling sa aking pagkabata sa Monopoly ay nilalaro ng subconscious?

Maraming mga hapon ng Linggo ay ginugol kasama ang aking apat na kapatid na babae na naglalaro, o sasabihin ko bang sumakay sa kamangha-manghang larong ito. Ang unang hilera ay karaniwang tungkol sa kung sino ang nais na maging bakal, sapatos, kotse atbp (ito ang mga item na pinili mo upang kumatawan sa iyo sa pisara habang nilalaro mo). Ang paborito ko palaging aso!

Ang susunod na hilera ay tungkol sa kung sino ang nauna, at pagkatapos ang susunod ay tungkol sa kung sino ang gaganap sa papel ng Banker.

Sa wakas magsisimula na ang laro, at kung gaano kami katuwaan. mga oras at oras ng kasiyahan linggo pagkatapos ng linggo.

Paano nagbago ang mga bagay? Ngayon, habang mayroon pa rin tayong mga tradisyunal na laro ng Lupon, at sa palagay ko palaging gagawin namin, ang mga laro ay mas advanced, at madalas na nilalaro sa mga computer, o sa pamamagitan ng Mga DVD Player na ginagamit ang iyong mga hanay sa Telebisyon.

Maaari ka na ngayong maglaro ng board game nang mag-isa laban sa isang computer (na gaganap bilang kalaban mo) taliwas sa paglalaro kasama ang mga kaibigan at / o pamilya. Natagpuan ko ito na malungkot, lalo na alam kung gaano kami kasayahan habang ang mga bata ay nakikipag-ugnay sa bawat isa, at nagmamasid sa bawat isa habang nagmumula kami sa mga walang katuturan ngunit mahalagang mga isyu.

Nakikita ko ngayon ang aking sariling mga pamangkin na gumugol ng oras nang mag-isa sa harap ng isang computer na naglalaro ng mga laro nang walang pisikal na pakikipag-ugnay ng tao, habang ang kanilang mga magulang ay nakakuha ng iba pang mga bagay. Sa palagay ko ang isang kalamangan ay na kung ikaw ay nag-iisang anak hindi mo makaligtaan ang hindi paglalaro ng mga laro dahil lamang sa wala kang ibang tao na naglaro nito sa iyo. Ang Mga tradisyunal na laro tulad ng monopolyo ay maaari nang i-play sa isang computer at ang Computer ay maaaring kumilos bilang iyong kalaban. Maaari mo ring itakda kung anong antas ng kahirapan na nais mong i-play.

Ang kawalan nito, sa palagay ko ay ang pagsasama-sama ng pamilya at pakikipag-ugnay sa bawat isa ay tila isang bagay ng nakaraan.