Laro Repasuhin Gibbage

Ang pinakahihintay ni Dan Marshall na si Gibbage sa wakas ay tumama sa mga kalye, ngunit sulit ba itong maghintay? Sa paligid ng dalawang taon sa pag-unlad, ang Gibbage ay isang simpleng konsepto na may malinaw na mataas na hangarin - kakayahang maglaro sa pagiging kumplikado ng teknolohiya, at sa gayon isang tunay na karanasan sa ‘indie’ sa lahat ng paraan.

Ang isang dalawang-dimensional na platformer sa estilo ng 16-bit na mga araw ng kaluwalhatian, si Gibbage ay kumukuha ng frenetic platform-based na koleksyon ng item at nagdaragdag ng isang medyo mas modernong isa-sa-isang kamatayan na nararamdaman sa mga paglilitis, na nagreresulta sa lahat ng multiplayer na kahibangang ng isang laro ng Counterstrike ngunit lahat ng mga dating kagandahan ng Bonanza Brothers o Chuckie Egg. Walang suporta si Gibbage para sa mga network, kaya asahan ang idinagdag na naka-istilong bonus na nasa loob ng poking distansya ng iyong kaibigan na, tulad ng sa magagandang panahon, pinipilit na ibahagi ang iyong keyboard pati na rin ang iyong screen!

Ang bawat manlalaro ay kinakatawan ng isang pod-like na silid sa kani-kanilang panig ng screen, kung saan, nang paisa-isa, lumitaw ang isang walang limitasyong suplay ng makokontrol na gun-toting ‘clones’ na ang misyon ay upang mangalap ng sapalarang bumagsak na mga kristal na kuryente mula sa paligid ng antas Ang mga kristal na ito ay pagkatapos ay ibabalik sa pod, at idagdag sa dami ng lakas na mayroon ang player sa kanilang pagtatapon. Ang isang paghuli ng digmaan ay sumunod habang ang bawat manlalaro ay nagdaragdag ng kanilang lakas sa pamamagitan ng pag-secure ng mga kristal, ngunit sa parehong oras na ipagsapalaran ang pagkawala ng kuryente sa pamamagitan ng pagpatay (at paggamit ng kapangyarihan upang magbuga ng isa pang clone) o pagkawala ng mga kristal sa oposisyon. Sa lahat ng oras, ang antas ng lakas ng bawat manlalaro ay patuloy na nagbibilang, at ang unang manlalaro na umabot sa zero ay idineklarang talo.

Ang armas ay maaaring mapabuti na lampas sa ibinibigay na popgun sa pamamagitan ng paminsan-minsang pagkakaroon ng mga power-up na kristal na bonus, at ito ay karaniwang tipikal na mga pag-upgrade tulad ng homing rockets, mga land mine o laser. Gayunpaman, ang mga kristal na bonus ay may kakayahang gumawa ng mga pagbabago sa katayuan na ‘negatibong’ sa kaaway, madalas na may nakakatawang mga kahihinatnan. Kasama rito ang mga hiyas bilang isang ‘walang armas’ estado kung saan ang iyong walang kapalaran na chum ay gugugol ng ilang minuto na tumatakbo sa paligid na hindi masunog, na may dugo na pumping mula sa kanilang walang paa sa itaas na katawan ng tao, o ‘cryo’ kung saan ang kalaban na manlalaro ay mai-freeze sa lugar para sa isang haba ng oras.

Ang gore, sa katunayan, ay isa pang ‘tampok’ na karapat-dapat sa talakayan, dahil ang larong ito ay ganap na puno ng mga pulang bagay. Ang kamatayan sa pangkalahatan ay magreresulta sa isang shower ng gibs (kaya’t ang titular na pagpipilian) at isang comical rolling skull, at, habang sumunod ang labanan, ang mga kalat-kalat na labi na ito ay pile up hanggang magsimula ang mga yugto na maging katulad ng mga warzones ng pinakamataas na pagkakasunud-sunod - hindi para sa mga bata (o, siguro, mga mambabasa ng Daily Mail), ang isang ito.

May magagamit na higit sa 24 na mga mapa, maraming narito upang mapanatili ang parehong kaswal o mas seryosong gamer na okupado, at ang developer ay may katuturan na nagsama ng isang unlocking system upang makontrol ang pagkakaroon ng bawat yugto, pagdaragdag pa sa pakiramdam na ‘isa pang go’ na Ang Gibbage ay tila dinisenyo sa paligid.

Ngunit hanggang kailan mo talaga gugustuhin na maglaro ng Gibbage? Bilang panimula, bilang isang solong laro ng manlalaro, ang Gibbage ay hangganan sa walang silbi. Ang kalaban ng AI ay nagsimulang maging unstuck ang mga antas ng sandali sa anumang anyo ng mapanganib na balakid ay ipinakilala - masayang ibinabato ang sarili sa lava pits sa isang pagtatangka upang makuha ang mga kristal ng kuryente na sapalarang bumagsak sa nakamamatay na ibabaw. Kung wala kang mga kaibigan, lumayo sa Gibbage! Ang Multiplayer (malinaw na totoong layunin ng larong ito), gayunpaman, ay isang karanasan na, sa sandaling ang isang acclimatises sa mga maliliit na sprite at madalas na hindi mahulaan ang pisika, ay maaaring maging isang tunay na tagapag-aksaya ng oras. Ang isang buong pag-ikot, alinman sa mahaba o maikling tagal, sa pangkalahatan ay maglalaro sa isang medyo balanseng paraan, na may pangkalahatang matatag na hanay ng kapangyarihan at mga kristal na kristal na darating sa regular na supply. Marahil ang tanging pintas dito ay ang pagkahilig para sa isang bagay ng pagmamadali ng mga kristal nang mas maaga sa isang laro (madalas tatlo o apat na bumagsak sa mabilis na pagkakasunud-sunod), na may isang kakulangan sa paglaon sa paglaon dahil ang mga manlalaro ay walang makitang natitirang gawin kundi ibaling ang kanilang pansin sa bawat isa iba pa, madalas na nagiging sanhi ng yaman na maging mas mayaman sa mga tuntunin ng antas ng kuryente.

Ang pansin din ay dapat na iguhit sa cryo bonus, na nagyeyelo sa kalaban sa halos hindi mabata na mahabang panahon; na nagbibigay ng isang tunay na tagalikha ng talahanayan sa kapalaran ng laro at isang napakalaking pagkabigo kung ang isang malaking tingga ay nasa kamay bago durugin ng isang mabilis na paglipat na ito.

Bilang konklusyon, si Gibbage ay isang naka-bold, nakakatawa at napakalaking mapaglarong pamagat na, sa halagang isang presyo lamang na £ 6, ay maaaring mapatawad para sa mga niggling isyu sa pagiging mapaglaro sa pamamagitan ng pag-aalok ng isang pangmatagalang, nakakaaliw at nakakagulat na malalim (multiplayer!) Na karanasan sa paglalaro na dapat na live ang humihiling na presyo nang medyo matagal. Gumulong sa susunod na paglabas ni Dan Marshall!

Iskor: 7/10.