Hindi ako makapaghintay! Pupunta Kami sa Baseball Hall of Fame Cooperstown.

Umangat ang puso ko. Papasyal na naman kami sa The Baseball Hall of Fame. Isa sa aking mga paboritong lugar sa mundo. Tulad ng unang paglalakbay sa Upstate New York. Nais kong makita ang mga gusto nina Babe Ruth, Lou Gehrig, Honus Wagner, Mickey Mantle, Ty Cobb at Yogi Berra. isa pa.

Ang nakita ko sa araw na iyon ay nanatili sa akin sa kailaliman ng aking pagkatao, hanggang sa araw na ito. Dagdag pa tungkol diyan sa paglaon.

Habang papasok kami sa gusali noong tagsibol ng 1999 sinalubong ako ng dalawang higanteng laki ng mga replika ng dalawang mahusay na hitters na sina Ted Williams at Babe Ruth. Gustung-gusto kong makita muli ang Babe. ‘Ang kaibigan kong si Babe Ruth. Kamusta. Hoy Ted, ang ganda ng itsura mo. ' Naalala ko ang sinabi ko. Natagpuan ko na lubhang kawili-wili na ako at ang karamihan sa mga tao (kung tumayo ka sa ilalim ng pitong talampakan limang pulgada) ay kailangang tumingin sa itaas upang makita ang dalawang larawang inilarawan.

Naglakad kami ng aking asawa sa museo na tinitingnan ang mga artifact. Sambahin namin ang mga lumang guwantes, pako, bola, paniki at uniporme na nakapaloob sa kanilang mga baso ng display ng baso. Ang mga item na ito ay nagdala sa akin pabalik sa isang oras at lugar bago ang telebisyon, mga radar gun at mga mamahaling kahon. Napaka-nostalhic ko.

Hindi nagtagal ay nakapasok kami sa pakpak na nakalagay ang Sammy Sosa, at mga artifact ni Mark McGwire. Ang Home Run Wing na ito ay sagana kasama sina Sosa at McGwire memorabilia. Ito ay tulad ng pagiging nasa isang home run baseball fantasyong parke. Mayroong malaking poster ng parehong mga lalaki. Mayroong mga poster ng listahan ng bawat isa sa mga tumatakbo sa bahay .. Nang ma-hit ang mga ito at anong pitsel ang sumuko sa partikular na home run na iyon. Mayroong mga paniki na ginamit nila sa mga laro at bola na tinamaan nila sa mga bakod Kamangha-manghang. Hindi kailanman nagkaroon ng dalawang pangunahing mga kalalakihan sa liga na tumama sa maraming mga pagpapatakbo sa bahay sa isang taon. Sa pag-alis sa pakpak na iyon ay hindi ko maiwasang mapalunok ng mga nakakagulat na gawa ng dalawang malalaking lalaking ito. Isa sa Cub at isa sa Cardinal.

Patuloy kaming naglalakad sa hall hanggang sa makarating kami sa isang makitid na pakpak na hindi ko naalala mula sa dating pagdalaw. Tumingin ako sa kaliwang bahagi ng pasilyo at nakita ang isang pangkat ng mga larawan. Hanging mula sa mga wire, ang mga makukulay na kuwadro na ito ay ipinakita sa aking antas ng mata. Perpekto para sa akin. Kailangan kong makita ang mga larawang ito. Napilitan ako upang lumakad sa pasilyo na ito Ang unang larawan sa pagpasok ko sa lugar ay kay Babe Ruth. Nasa balikat niya ang kanyang paniki. Ang kanyang mukha ay pinahiran ng pagtanda. Medyo matanda na siya, medyo pagod na mabigat at medyo sobra sa timbang. Habang nakatingin ako sa larawan ay nalungkot ako. Nakita kong malapit na magtapos ang kanyang career. Susunod na pagpipinta ay kay Lou Gehrig. Isang nakangising Lou Gehrig. napakalaking saya ng naramdaman ko na mapasama ako sa presensya ng isa sa aking lahat ng mga bayani sa lahat ng oras. Kahit na larawan lang iyon. Pagkatapos ay may isa kina Joe DiMaggio at Ted Williams na nakatayo sa mga hagdan ng hagdan Ang kanilang mga katawan ay nakitkit sa bawat isa. Nasisiyahan ako sa kagalakan na parang nandiyan lang sila. Handa nang maglaro ng isa pang laro. Mayroong iba pang mga kuwadro na gawa ng isa sa Jackie Robinson, isa pa sa Ty Cobb at isa pa sa Honus Wagner na gusto ko.

Pagtingin sa dulo ng hilera ng mga kuwadro na pintura nakita ko ang isang basong kaso na may kung anong kamukha ng baseball glove sa loob. Ito ay tila napaka kakaiba sa lahat ng mga manlalaro na nakalarawan sa mga kuwadro na gawa ay mula sa isang panahon kung kailan ginamit ang maitim na kayumanggi na guwantes. . Parang naguluhan ako. Ang mitt na ito ay tila hindi kabilang. Kailangan ko lang makita kung kaninong guwantes ito.

Hindi ako makapaniwala sa mga mata ko. Hindi ito isang guwantes. Ito ay isang iskultura ng isang guwantes. Perpekto ang laki. Detalyadong eksakto na ang mga kulay-abo na kulay na mga tahi ay kumpleto sa haba ng lapad at kulay. Ang lalim ng piraso na ito ay perpekto Kung ano ang nakuha ng iskultor na ito ay namangha ako. naisip ko ang oras na namuhunan siya sa paglikha ng piraso na ito. Tungkol sa kung gaano dapat kagustuhan ng taong ito ang baseball na ginugol niya ng oras upang hulma ang isang kagamitan sa piraso. Nai-visualize ko siya na nakaupo sa kanyang workroom na naglalaro ng luwad upang gawing totoo ang piraso na ito. Tinawagan ko ang aking asawa na tingnan ang hindi kapani-paniwalang piraso na ito. Pareho kaming naantig. Naiyak pa nga ako.

Binigyan ako ng isang sulyap sa isa sa pinakadakilang piraso ng sining na nakita ko. Napunta ako sa mga pangunahing museo at nakita ko ang pagpipinta ni Van Gough, Picasso, at Dahli .. Nakita ko ang Thinker ni Rodin. Hindi pa ako naantig tulad ng guwantes. Tuwing naiisip ko ang Hall of Fame ang aking isip ay tumatalon sa guwantes. Hindi ko alam kung ang piraso na ito ay mayroon pa. Mayroon itong tag ng presyo na $ 8500 noong nandoon ako kaya’t maaaring ilipat ito.

Ngunit kung magkakaroon ka ng pagkakataon na makita ang gwantes iminumungkahi ko na tingnan mo.

Huwag mag-atubiling ipasa ito sa sinumang sa tingin mo ay masisiyahan sa pagbabasa tungkol sa baseball o sa Hall of Fame.